اثر مالئیک انیدرید - پلی پروپیلن (%5, 3, 2, 0) (MAPP) به عنوان سازگارکننده بر ترشوندگی چندسازه هیبریدی پلی پروپیلن / آرد چوب / الیاف شیشه به روش اندازه گیری زاویه تماس مورد بررسی قرار گرفت. نمونه ها با استفاده از اکسترودر دو ماردونه با مقطع عرضی 70×10 میلی متر ساخته شدند. نمونه ها در شرایط معمولی متعادل سازی شدند و زاویه تماس بین قطره های آب و سطح چندسازه هیبریدی اندازه گیری شد. نتایج نشان دادند که ترشوندگی چندسازه ها با افزایش مقدار MAPP تا 3% به طور معنی داری کاهش می یابد. با این وجود، افزایش مقدار MAPP به بیش از 3% اثری بر زاویه تماس نداشت.

در این پژوهش، امکان تولید میکرولیفچه و نانولیفچه پلی پروپیلن از فیلم بررسی شده است. فیلم از مخلوط نایلون 6 و پلی پروپیلن و پلی پروپیلن پیوندی با مالئیک انیدرید تولید شد. آمیخته پلیمری در دو حالت همراه با سازگارکننده و بدون آن تهیه شد. پس از آن لیفچه ها در چهار مرحله متوالی تولید شدند. در مرحله اول از آمیخته پلیمرها به وسیله اکسترودر دانه و در مرحله بعد، از این دانه های مخلوط در اکسترودر دیگری فیلم تهیه شد، سپس، فیلم ها با نسبت های کشش مختلف در دمای محیط زیر عملیات کشش سرد قرار گرفتند. در مرحله چهارم با دستگاه سوکسله و با استفاده از فرمیک اسید، نایلون 6 حل و لیفچه ها استخراج شدند. فیلم ها و لیفچه ها به کمک میکروسکوپ الکترون پویشی و طیف جذبی زیرقرمز مطالعه و بررسی شدند. مشاهده شد، ذرات فاز پراکنده پلی پروپیلن طی فرایند اکسترو‍‍ژن و کشش تغییر شکل می دهند و در نهایت به شکل ذراتی دراز و باریک (لیفچه) درمی آیند. قطر لیفچه های نهایی در مخلوط پلیمری حاوی سازگارکننده، کوچک تر و یکنواخت تر از مخلوط پلیمری فاقد سازگار کننده بود. کوچک ترین لیفچه های به دست آمده دارای قطری نزدیک به300nm  بودند و نسبت طول به قطر آنها بیش از 150 تخمین زده شد. منحنی تنش - ازدیاد طول فیلم ها سه ناحیه متمایز کشسان، تسلیم و سخت شدن را نشان می دهد، ناحیه کشسان ناحیه کوچکی است و پس از آن گردنی شدن و افزایش طول بدون افزایش تنش مشاهده می شود. در ناحیه سخت شدن، ازدیاد طول همراه با افزایش شیب در منحنی تنش - ازدیاد طول مشاهده می شود. تغیر شکل ذرات پلی پروپیلن در ناحیه انتهایی دیده شد و تغییر شکل آنها حین پاره شدن فیلم شدیدتر است.

پیوندزنی تابش القایی از راه تشکیل مراکز فعال رادیکالی روی پلیمر با جداشدن هیدروژن نوع سوم به وسیله انرژی زیاد تابش گاما و سپس واکنش آن با مونومر انجام می پذیرد. در این پژوهش، عملیات پیوندزنی در مجاورت حلال زایلن و با استفاده از روش تابش دهی همزمان انجام شده است. اثر دوز تابش اعمال شده، ترکیب درصد اجزای واکنش دهنده و نفوذ مولکولی هنگام تابش دهی روی بازده پیوند خوردگی مورد مطالعه قرار گرفته است. برای اندازه گیری و مقایسه نتایج پیوند خوردگی در نمونه های مختلف از تیتراسیون و طیف سنجی FTIR استفاده شده است. نتایج آزمونهای اندازه گیری حاکی از انجام پیوند خوردگی به میزان مورد نظر در طرح بوده است.

پودرپلی پروپیلن (EPD60R) با روش الکترواستاتیک پاششی در دمای اتاق به سطح فولاد نشانده بود. حرارت دهی پودر پوشش داده شده در یک آون خلا در دماها و زمانهای مختلف برای کسب پوششی یکنواخت با ضخامت با ضخامت متوسط 470 میکرون انجام شد. در نهایت براساس نتایج حاصل، دمای 250 درجه سانتیگراد، زمان 45 دقیقه و فشار درون آون 200 میلی بار برای حرارت دهی به دست آمد. برای اصلاح ساختار شیمیایی این پلیمر، پودر حاوی نسبت وزنی مختلفی از مالئیک انیدرید به یک پراکسید (دی کیومیل پراکسید و یا ترشری بوتیل هیدروپراکسید) نیز بر سطح فولاد نشانده و پوشش یکنواختی حاصل شد. استحکام چسبندگی، مقاومت سایشی و انعطاف پذیری پوشش پلیمری با روش استاندارد ASTM برای نمونه ها اندازه گیری شد. با توجه به نتایج حاصل، نمونه پوشش پلیمری تهیه شده با 5 درصد وزنی مالئیک انیدرید و 0.1 درصد وزنی ترشری بوتیل هیدروپراکسید بالاترین خواص مکانیکی را نشان داد. استحکام چسبندگی و مقاومت سایشی برای بهترین نمونه پوششی پلیمری به ترتیب 14.3 کیلوگرم و 250.3 سانتیمتر در نیروی 6 کیلوگرمی بود. شواهد حاصل از ترموگرامهای DSC و IR هم پیوند شیمیایی مالئیک انیدرید به پلیمر را اثبات کرد. چنین پیوندی موجب افزایش خواص مکانیکی پوشش پلیمر بر سطح فولاد می شود.

تلاشهای زیادی جهت اصلاح خواص الیاف پلی پروپیلن (PP) و جایگزینی آن با دیگر الیاف مصنوعی نظیر پلی آمید 6 ( (PA6و پلی استر (PET) انجام گرفته است. پلی پروپیلن لیفی با ریسندگی راحت، نقطه ذوب پایین و بی تمایل به جذب رطوبت و رنگ است، برعکس لیف نایلون دارای نقطه ذوب بالا، تا حدودی جاذب رطوبت و توانایی ایجاد پیوند با رنگزاها می باشد. اختلاط این دو لیف با یکدیگر و تهیه آلیاژ در حضور یا عدم حضور سازگارکننده از جمله تکنیک های اصلاح آنها می باشد. با توجه به گسترش استفاده از ذرات نانو و خواص منحصر بفرد ذرات نانورس، اصلاح خواص پلی پروپیلن با آن و تهیه نانوکامپوزیتها بسیار مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد.در این مقاله تاثیر 1 و 2 درصد نانورس (Closite30B) اصلاح کننده سطح، در دو نسبت اختلاط 80.20 و 65.35 در حضور یا عدم حضور سازگارکننده پلی پروپیلن مالئیک انیدرید (PPgMAH) بر روی تشکیل و توسعه ریزساختار میکروفیبریل در آلیاژهای بر پایه PP/PA6 و رنگپذیری الیاف حاصل از آنها بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که تغییر درصد نانورس و سازگارکننده باعث کنترل ابعاد فاز دیسپرس نایلون  6در ماتریس می گردد و همچنین باعث توانایی جذب رنگزای اسیدی میلینگ در آلیاژها می گردد، که البته تاثیر حضور ذرات نانورس در جذب رنگزا بیشتر از سازگارکننده می باشد.

به منظور بررسی اثر عامل سازگارکننده، پلی پروپیلن جفت شده بامالئیک انیدرید (MAPP)، بر ویژگی های فیزیکی و مکانیکی ماده مرکب آرد نی-پلی پروپیلن، به عنوان پرکننده از آرد نی با اندازه ذرات 60 مش و درصدهای وزنی 60 و 70 و از هوموپلیمر پلی پروپیلن V30S به عنوان ماده زمینه با شاخص جریان مذاب 18g/10min و درصد های وزنی 30 و 40 استفاده شد. در هر یک از درصدهای وزنی 60 و 70 دو ترکیب ساخته شد، یکی بدون عامل سازگارکننده و دیگری حاوی 3 درصد وزنی سازگارکننده. مجموعا 4 تیمار بدست آمد. نمونه ها با استفاده از یک دستگاه اکسترودر دو ماردونه تهیه شدند. پس از تهیه نمونه های آزمونی استاندارد، آزمون های مکانیکی شامل خمش استاتیک ، کشش، ضربه، سختی و آزمون های فیزیکی شامل جذب آب و واکشیدگی ضخامت بر اساس آیین نامه D7031 استاندارد ASTM بر روی نمونه ها انجام گرفت. نتایج حاصل از آزمون های فیزیکی نشان داد که با افزایش اندازه ذرات و همچنین افزایش درصد اختلاط پرکننده، میزان جذب آب و واکشیدگی ضخامت در نمونه ها افزایش می یابد. به طور کلی افزودن عامل سازگارکننده، به طور معنی داری سبب بهبود خصوصیات فیزیکی و مکانیکی ماده مرکب نی-پلی پروپیلن گردید.

در این پژوهش، اثر هسته زایی دو ماده پلی پروپیلن پیوند خورده با مالئیک انیدرید و دی پارا متیل دی بنزیلید ن سوربیتول (MDBS) به عنوان عامل هسته زا - شفاف کننده روی پلی پروپیلن بررسی شده است. خاصیت هسته زایی این مواد با ارزیابی افزایش دمای تبلور پلی پروپیلن (PP) به کمک دستگاه گرما سنج تفاضلی پویشی و شفاف کنندگی آنها با ارزیابی شفافیت PP به وسیله دستگاه طیف نورسنج فرا بنفش بررسی شد. عوامل موثر در دو متغیر یاد شده، با استفاده از طراحی آزمایش تاگوچی ارزیابی شد و شرایط بهینه برای افزایش دمای تبلور و نیز شفافیت PP معین شد. همچنین، اهمیت عوامل موثر بر افزایش این دو عامل محاسبه شد. نتایج نشان می دهد مهمترین عامل در افزایش دمای تبلور PP مقدار MDBS بوده و مهمترین عامل اثر گذ ار در افزایش شفافیت PP، نوع پلی پروپیلن مصرفی است.

در این مطالعه، تاثیر استفاده از جفت کننده مالییک انیدرید و اکسید کننده در بهبود خواص فرآورده های مرکب ساخته شده از پلی پروپیلن و نانوکریستال سلولز بررسی شد. سپس خواص مکانیکی، ریخت شناسی و مرفولوژی در این فرآورده های مرکب بررسی گردید. مقاومت کششی، با افزایش میزان نانوکریستال سلولز افزایش یافت، اما با بالا رفتن درصد مصرف (5 درصد)، اندکی روند کاهشی پیدا نمود. در اثر افزودن جفت کننده مالییک انیدرید و اکسیدکننده، خواص مکانیکی فرآورده مرکب برخلاف انتظار کاهش یافت. تحلیل و بررسی زاویه تماس نمونه ها نیز، کاهش رفتار ترشوندگی، در اثر افزایش استفاده از نانوکریستال سلولز و همچنین مالییک انیدرید و اکسید کننده را نشان داد.